Dag 4 - Bus naar Kampot

Vandaag was vooral een erg lange dag. Ik begon vandaag een beetje ziekjes, niets ernstigs, heb waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. Het maakte me in ieder geval wakker en doordat ik niet meer in slaap kon komen heb ik maar gedouched, tas gepakt en wat gaan eten. Daarna ging ik weer naar de buren; same same, waar Andrea en Jamie ook al zaten. Jamie zit nogal in de problemen. Hij heeft nauwelijks geld, zijn paspoort is kwijt en nu wil hij naar Bankok. Toen Kate en Dave ook waren gearriveerd zijn we met de groep naar het vliegveld gegaan maar helaas kon Jamie niet wegkomen, mede omdat hij bepaalde zaken niet kon regelen op zondag.

Intussen moest ik ervoor zorgen dat ik om 12.30 weer terug bij Okay was, omdat mijn bus richting Kampot van 13.00 te halen. Terug bij same same zou ik mijn tas even bij Okay neerzetten en daarna terug naar Same Same gaan om iederee dag te zeggen. Helaas kwam er direct iemand die mijn tas ophaalde en dus moest ik wel met hem mee. Ik voel me er echt slecht over dat ik geen afscheid heb kunnen nemen en ik kon ook niets van me laten horen omdat ik geen SIM kaart heb en ook nog geen wifi tegen was gekomen. Ik hoop dat alles goed gaat met ze, vooral met Jamie. Ik weet niet wanneer ik hem weer zie. Gelukkig zal ik Dave, Kate en Andrea weer zien in februari.

Ik liep nu dus achter een man aan die mijn backpack droeg terwijl ik af en toe omkeek in de hoop dat iemand nog uit same same kwam lopen, maar helaas. Om de hoek stond een tuc-tuc met nog 4 mensen erin. Even dacht ik dat we met de tuc-tuc helemaal naar Kampot ging, maar gelukkig werden we al snel bij een bus uitgezet.

Deze bus bracht ons langs stoffige rode wegen, gele velden met witte koeien en eindelijk ook bergen. Intussen werden er op een scherm muziekvideo's gespeeld met de teksten in karaoke maar (misschien gelukkig) niemand zong mee. Het was een lange tocht van vooral af en toe in slaap vallen en dan weer wakker worden zodat ik kon kijken naar een nauwelijks veranderend landschap.
Toen bereikten we Kep, een plaatsje aan zee. Met wit zand, de hutjes aan het water en de ondergaande zon rood boven de zee leek dit echt een tropisch paradijs.
Helaas was Kep niet mijn bestemming en na nog langer te zijn doorgereden door een aantal kleine moslim-dorpjes bereikten we eindelijk Kampot. Daar kreeg ik al snel een lift achterop een brommer naar Naga House (had ik opgezocht op internet), vlak buiten Kampot en ik arriveerde daar al toen de zon achter de berg Bokor was verdwenen. Toen de brommer verdwenen was was het muisstil. Langzaam liep ik met mijn backpack over een klein zandpaadje omringt door tropische bomen, waar vrij grote vlinders om mij heen dansten terwijl de dromerige muziek van Sigur Rós mijn oren vulde. Die hadden ze daar zelf op staan. Ik liep tussen de sfeervol uitziende hutjes naar een bar aan de waterkant waar ik geholpen werd door een Nederlandse jongen die me hutje 7 gaf. Het ligt misschien niet aan het water, maar sta hoog op palen en ben bijna volledig omringt door de natuur, met als enige bescherming een grote klamboe die al klaar hing. Het is hier werkelijk prachtig.

Het volgende probleem deed zich voor; de keuken was al dicht in verband met een house-warming van de eigenaar. Omdat er geen motor of tuc-tuc bij de ingang stond ben ik dus maar terug gaan lopen naar Kampot. Het was sowieso 2 kilometer lopen en het was intussen donker. Het was moeilijk nog wat te zien en overal om me heen klonken de snerpende, tsjilpende, klakkende en ritselende geluiden van de jungle. In Kampot aangekomen was het moeilijk om snel iets te eten te vinden. Ik weet niet hoe lang ik gelopen heb, maar net voor ik het wilde opgeven bereikte ik Long Hotel, waar ik gelukkig nog een hapje kon eten.
Na het eten liep ik weer terug, het was nu nog donkerder en de tsjirpende geluiden vulden mijn hele hoofd, af en toe onderbroken door blaffende honden die zich ook nog op straat begaven. Het was even spannend maar uiteindelijk heb ik Naga weer bereikt. Morgen moet ik waarschijnlijk zelf brommerrijdend naar Bokor. Ik heb helaas nog niet echt contact gemaakt hier, maar ik ga nu liever slapen, morgen misschien wat socialer doen. Voor nu; welterusten!