Vliegtuig en dag 1
Door: Jorn van der Veen
Blijf op de hoogte en volg Jorn
16 Januari 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Nou, ik heb internet, een uur lang en het is langzaam, maar internet is internet. Dit verhaal wordt waarschijnlijk niet zo uitgebreid als gehoopt.
Ja, daar sta je dan, op Schiphol, het ene moment je incheckpapieren in de hand, het volgende moment nergens meer te bekennen. Heerlijk; Jorn gaat op vakantie. Stressstressstress! Gelukkig kon ik ook gewoon mijn paspoort gebruiken en na een heerlijke cappuchino met mama en tante was het knuffeldoeitijd en kon ik richting de gates. Nog snel wat pennen gehaald en vervolgens begon de lange wacht, af en toe afgewisseld met een scan en zelf een fouillering, alsof ik er verdacht uitzie ofzo.
Tot in het vliegtuig is de spanning weggebleven, vlak voor we opstegen ging toch weer even het idee door mijn hoofd heen dat ik gewoon naar een dik ver land ga, al helemaal voor mijn doen. Daar ging ik dan, de zon achter mij latend, op weg naar de zon van morgen. Maar een 12 uur lange vlucht zorgt er al snel voor dat de spanning verdwijnt. Gelukkig waren er films, muziek, eten en drinken in het vliegtuig, want ik heb maar weinig slaap weten te halen. Toen jullie, mijn lieve lezertjes, net in bedje lagen scheen het eerste zonlicht door de raampjes van het vliegtuig, en had ik eigenlijk nog geen contact gehad met andere reizigers, wel zat ik tussen twee stewardessen en een Koreaanse vrouw die elkaar met veel moeite probeerden te verstaan. Hoe dan ook; Hong Kong, die bergen, die zon, heerlijk! 15 graden, lekker! Maar weinig tijd om ervan te genieten; half 8 kwam ik aan, en volgens mijn ticket moest ik om 8.10 al bij de gate zijn. Stressstressstress! Grote hal, lange rijen en geen gatenummer. Na rennen en zweten om 8.00 bij de gate aangekomen en verdikkie, iedereen zat nog, en de gates gingen pas 8.20 open, nou ja, ik was op tijd voor mijn vliegtuig naar Phnom Penh. Hier heb ik nog wat contact gehad met Amerikaanse en Nederlandse medebackpackers, maar die hadden andere plannen als mij. Desalniettemin, erg gezellig en ook fijn om mensen te kunnen verstaan in een wereld van Aziatische talen en gebrekker Engels. Met een bus naar het vliegtuig en niet veel later vloog ik met the Talking Heads keihard op, door de wolken.
Wat opvalt aan Cambodja (en vooral in de buurt van Phnom Penh) is dat er best veel (lichtbruin) water door het land stroomt. Eigenlijk ook best veel, maar wanneer je dichterbij de grond komt is het vooral gelig droog zandsteen, met hier en daar bomen en dorpjes. Jammer dat ik bij de daling geen foto's kon maken, want wanneer we scheef hingen waren kon je beneden je en tegelijkertijd ver weg van jou kijken.
In Phnom Penh kon ik lekker snel doorlopen, ik had lekker al een visum! Ik had al snel mijn tas met backpack erin gevonden en toen die op mijn rug geinstalleerd was waren er natuurlijk al snel mensen die mij wel naar de stad wilden brengen. Ik hapte (misschien iets te) snel toe en daar ging ik met een tuc-tuc naar het Okay Guesthouse die ik nog kende van mijn Lonely Planet boekje. Vlakbij het water en het koninklijk paleis. De reis er naartoe was chaotisch. Overal scooters, auto's, tuc-tuc's en overstekers. Ik weet niet hoe lang we hebben gereden, maar voor mijn gevoel hadden we al 3 koninklijke paleizen gepasseerd. Zoveel mooie gebouwen, beelden en op bijna iedere hoek was een wierrookbrandertje. Overal liepen of zaten mensen, klaar om mensen hun waar of diensten te verkopen. Tuc-tuc's, drinken, eten, schoenpoetsers. En op verschillende plaatsen waren kleine en grote marktplaatsen.
Helaas had ik niet gereserveerd bij het Okay Guesthouse, de eenpersoonskamers waren vol, en daarom heb ik nu een (ietwat dure) kamer voor 18 dollar per nacht, maar wel met airco en ruimte, want het bleek al snel dat mijn Duitse buurvrouw dat niet zo had. Wegens de prijs ben ik overigens van plan korter in dit gasthuis te blijven, misschien kan ik een eenpersoonskamer claimen als die vrij komt. Weggaan is overigens makkelijk, er zijn veel goede busverbindingen die je door Cambodja en ook naar Vietnam brengen.
Terug naar mijn Duitse buurvrouw, ze heet Anja en dit is haar laatste nacht hier, ik ben heel dankbaar dat ze me meevroeg de stad in. Anja heeft duidelijk al langer in dit gebied gezeten en ze weet over de mensen, geld en (niet onbelangrijk) oversteken. We hebben wat terrasjes gepakt, ijskoffie gedronken, over volle markten gelopen, waar duidelijk zoveel mogelijk kraampjes in een zo klein mogelijk gebied moeten passen (niets gekocht, wel indrukwekkend) en zijn eind van de middag naar het koninklijk paleis en de zilveren pagoda geweest. De must-sees van Phnom Penh. Bijna opgesloten, doordat de boel een half uur eerder al begon met afsluiten, maar gelukkig via een hek wat op een kier stond ontsnapt. Het avondeten was op een tuinstoel in een zijstraat, maar was heerlijk, een soort pindadressing met een soort pannekoek, kip en heel veel groenten. Straks waarschijnlijk heerlijk slapen, ben nu intussen, 9 uur ofzo, toch wel moe. Vooral omdat ik nauwelijks heb geslapen in het vliegtuig. Ben benieuwd hoe het morgen gaat zonder Anja, maar ik heb al veel geleerd en gezien. Nog steeds spannend, heb er nog steeds zin in. :D Planning voor morgen? Komt morgen wel. Welterusten voor nu, en eet smakelijk voor jullie voor straks. Hopelijk was dit verhaal uitgebreid genoeg. Weet nog niet hoe het met de foto's komt. Wifi is toch beperkter dan gehoopt.
Ja, daar sta je dan, op Schiphol, het ene moment je incheckpapieren in de hand, het volgende moment nergens meer te bekennen. Heerlijk; Jorn gaat op vakantie. Stressstressstress! Gelukkig kon ik ook gewoon mijn paspoort gebruiken en na een heerlijke cappuchino met mama en tante was het knuffeldoeitijd en kon ik richting de gates. Nog snel wat pennen gehaald en vervolgens begon de lange wacht, af en toe afgewisseld met een scan en zelf een fouillering, alsof ik er verdacht uitzie ofzo.
Tot in het vliegtuig is de spanning weggebleven, vlak voor we opstegen ging toch weer even het idee door mijn hoofd heen dat ik gewoon naar een dik ver land ga, al helemaal voor mijn doen. Daar ging ik dan, de zon achter mij latend, op weg naar de zon van morgen. Maar een 12 uur lange vlucht zorgt er al snel voor dat de spanning verdwijnt. Gelukkig waren er films, muziek, eten en drinken in het vliegtuig, want ik heb maar weinig slaap weten te halen. Toen jullie, mijn lieve lezertjes, net in bedje lagen scheen het eerste zonlicht door de raampjes van het vliegtuig, en had ik eigenlijk nog geen contact gehad met andere reizigers, wel zat ik tussen twee stewardessen en een Koreaanse vrouw die elkaar met veel moeite probeerden te verstaan. Hoe dan ook; Hong Kong, die bergen, die zon, heerlijk! 15 graden, lekker! Maar weinig tijd om ervan te genieten; half 8 kwam ik aan, en volgens mijn ticket moest ik om 8.10 al bij de gate zijn. Stressstressstress! Grote hal, lange rijen en geen gatenummer. Na rennen en zweten om 8.00 bij de gate aangekomen en verdikkie, iedereen zat nog, en de gates gingen pas 8.20 open, nou ja, ik was op tijd voor mijn vliegtuig naar Phnom Penh. Hier heb ik nog wat contact gehad met Amerikaanse en Nederlandse medebackpackers, maar die hadden andere plannen als mij. Desalniettemin, erg gezellig en ook fijn om mensen te kunnen verstaan in een wereld van Aziatische talen en gebrekker Engels. Met een bus naar het vliegtuig en niet veel later vloog ik met the Talking Heads keihard op, door de wolken.
Wat opvalt aan Cambodja (en vooral in de buurt van Phnom Penh) is dat er best veel (lichtbruin) water door het land stroomt. Eigenlijk ook best veel, maar wanneer je dichterbij de grond komt is het vooral gelig droog zandsteen, met hier en daar bomen en dorpjes. Jammer dat ik bij de daling geen foto's kon maken, want wanneer we scheef hingen waren kon je beneden je en tegelijkertijd ver weg van jou kijken.
In Phnom Penh kon ik lekker snel doorlopen, ik had lekker al een visum! Ik had al snel mijn tas met backpack erin gevonden en toen die op mijn rug geinstalleerd was waren er natuurlijk al snel mensen die mij wel naar de stad wilden brengen. Ik hapte (misschien iets te) snel toe en daar ging ik met een tuc-tuc naar het Okay Guesthouse die ik nog kende van mijn Lonely Planet boekje. Vlakbij het water en het koninklijk paleis. De reis er naartoe was chaotisch. Overal scooters, auto's, tuc-tuc's en overstekers. Ik weet niet hoe lang we hebben gereden, maar voor mijn gevoel hadden we al 3 koninklijke paleizen gepasseerd. Zoveel mooie gebouwen, beelden en op bijna iedere hoek was een wierrookbrandertje. Overal liepen of zaten mensen, klaar om mensen hun waar of diensten te verkopen. Tuc-tuc's, drinken, eten, schoenpoetsers. En op verschillende plaatsen waren kleine en grote marktplaatsen.
Helaas had ik niet gereserveerd bij het Okay Guesthouse, de eenpersoonskamers waren vol, en daarom heb ik nu een (ietwat dure) kamer voor 18 dollar per nacht, maar wel met airco en ruimte, want het bleek al snel dat mijn Duitse buurvrouw dat niet zo had. Wegens de prijs ben ik overigens van plan korter in dit gasthuis te blijven, misschien kan ik een eenpersoonskamer claimen als die vrij komt. Weggaan is overigens makkelijk, er zijn veel goede busverbindingen die je door Cambodja en ook naar Vietnam brengen.
Terug naar mijn Duitse buurvrouw, ze heet Anja en dit is haar laatste nacht hier, ik ben heel dankbaar dat ze me meevroeg de stad in. Anja heeft duidelijk al langer in dit gebied gezeten en ze weet over de mensen, geld en (niet onbelangrijk) oversteken. We hebben wat terrasjes gepakt, ijskoffie gedronken, over volle markten gelopen, waar duidelijk zoveel mogelijk kraampjes in een zo klein mogelijk gebied moeten passen (niets gekocht, wel indrukwekkend) en zijn eind van de middag naar het koninklijk paleis en de zilveren pagoda geweest. De must-sees van Phnom Penh. Bijna opgesloten, doordat de boel een half uur eerder al begon met afsluiten, maar gelukkig via een hek wat op een kier stond ontsnapt. Het avondeten was op een tuinstoel in een zijstraat, maar was heerlijk, een soort pindadressing met een soort pannekoek, kip en heel veel groenten. Straks waarschijnlijk heerlijk slapen, ben nu intussen, 9 uur ofzo, toch wel moe. Vooral omdat ik nauwelijks heb geslapen in het vliegtuig. Ben benieuwd hoe het morgen gaat zonder Anja, maar ik heb al veel geleerd en gezien. Nog steeds spannend, heb er nog steeds zin in. :D Planning voor morgen? Komt morgen wel. Welterusten voor nu, en eet smakelijk voor jullie voor straks. Hopelijk was dit verhaal uitgebreid genoeg. Weet nog niet hoe het met de foto's komt. Wifi is toch beperkter dan gehoopt.
-
16 Januari 2014 - 15:38
Karin :
Wauw jorn!
klinkt goed zeg, hoop dat je het naar je zin blijft houden daar!!
kijk uit naar je volgende verhaal en eventueel fotos!! :D
succes en veel plezier john!!
xxxx -
16 Januari 2014 - 16:03
Rients:
Namaste Jorn, (ik weet dat het niet klopt, maar close enough right?)
Klinkt super nice, heel erg vet dat je dit doet. Damn, ik zou er ook graag zijn :D
Geniet, en vergeet ook niet al dat verschillende bier te proberen, belangrijk onderdeel van de cultuur!
Groeten,
Rients -
16 Januari 2014 - 16:46
Leanne:
Wooow! *jaloers*
Ik ben daar nog nooit geweest maar ik kan je bijna zien lopen :p Echt heel gaaf dit!
Leuk dat je daar al zo snel mensen leert kennen. Jammer dat Anja al zo snel weg gaat maar dat komt vast goed. Je ontmoet vast meer mensen met wie je de omgeving kan verkennen ;)
Xx
Leanne -
16 Januari 2014 - 16:53
Judith:
Echt vet Jorn!!!
Ik ben benieuwd naar je volgende avontuur 8D en wat die foto's betreft?
Lekker wachten tot je weer thuis bent :)
Ik hoop dat je het naar je zin hebt :D en veel leuke mensen ontmoet
groetjes Judith -
16 Januari 2014 - 18:26
Saskia Niewold:
Wat ontzettend leuk en herkenbaar om te lezen!! Verheug me nu al op jouw volgend avontuur!! Geniet geniet en je weet dat het niet altijd leuk is hè?! Pas op voor het afzetten, want daar zijn ze goed in!!
-
16 Januari 2014 - 21:46
Thecla:
Fijn dat je een goede reis hebt gehad! Wat heb je een prachtige schrijfstijl! Je kunt altijd nog schrijver van reisboeken worden! Knuffeldoeitijd benoem ik hier als het mooiste woord van januari 2014! Lieve groet tante Teek -
17 Januari 2014 - 00:06
Tae En Mim:
Wot un moai begin in do schruwst so beeldend dot wi et heendol for us sjo. Un pole plesier fondei in wi solle op bed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
