Einde van dag 1 en dag twee; Killing Fields

Wat is dat, een jetlag? Ik heb de hele dag nieuwe ervaringen opgedaan, ik heb prachtige dingen gezien en nu heb ik ook nog een soortement van vriendenkring opgebouwd! Naast het gastenhuis is nog een hostel speciaal voor backpackers, waar backpackers naartoe komen en waar je samen kunt genieten van Cambodja-bier. Hoewel ik om 8 uur s'avonds wel moe was, heb ik toch besloten om hier nog even heen te gaan. Eerst samen met Anja wat kaartspellen gespeeld en vervolgens aan de bar gezeten met andere backpackers. Hier worden ervaringen, tips en adressen uitgewisseld. Iedereen heeft hier kennelijk een SIM-kaart, dus ik ben eigenlijk intussen ook van plan een te halen. Zo kan ik contact houden met de mensen die ik tegenkom. Helemaal hip dus.
Dat was dus dag 1 om Phnom Penh, het moet nog steeds lichtelijk tot me doordringen dat ik hier een volledig andere wereld binnengestapt ben. Nu eindelijk slapen. Twuste.

------------DAG 2, Killing Fields----------------
Na een succesvolle eerste dag ben ik vandaag begonnen met een heerlijke douche en ben vervolgens weer door Phnom Penh gaan lopen. Ik had eerst het idee om te gaan ontbijten in het gastenhuis, maar het was nogal vol. Na wat te hebben gelopen, beelden te hebben bezocht en aan alle kanten tuc-tuc's te hebben afgeslagen, kwam ik terecht bij het Nationale museum van Cambodja. Hier ben ik ook binnengegaan, en hier waren vooral veel Hindoe en Boeddhistische beelden afkomstig van bijvoorbeeld Ankor Wat. Vanavond kom ik hier zeker terug voor een bezoek aan een Cambodjaanse dans- en operavoorstelling; Mak Threng.

Na mijn bezoek aan het museum ging ik weer onderweg naar het gasthuis, misschien dat er nieuwe buren waren, gezellig. :) Voor ik daarheen ging heb ik op een hoekje een heerlijke noedelsoep gegeten. Nog voor ik het gasthuis bereikt had, kwam er weer een tuc-tucman en hij wilde me wel naar Killing Fields brengen, 15 km buiten de stad. Ik heb besloten met hem mee te gaan. Onderweg heeft deze man ook een mondkapje voor mij gehaald (nu hoor ik er helemaal bij), wat ook wel handig was vanwege de drukke en stoffige wegen. De reis bracht me ook langs de arme buitenwijken van Phnom Penh en daarna langs rijstvelden en drogere vlaktes. Daarna kwamen we dus uit bij Choeung Ek, beter bekend als de Killing Fields. Hier zijn, onder het regime van de Khmer Rouge duizenden mensen vermoord. Overal liggen nog kuilen van waar de massagraven hebben gelegen. De overblijfselen zijn nu allemaal ondergebracht in een grote stoepa, die hoog boven de begroeide velden uitsteekt. Ik zal niet teveel details noemen, maar wat daar allemaal gebeurde was natuurlijk verschrikkelijk, de hele sfeer van het gebied werd versterkt door de hoge zachte klaagzangen van de kleine kinderen die met hun handjes op van achter de hekken de bezoekers volgen.
Terug bij de ingang stond de brave tuc-tucman nog steeds klaar om mij terug naar Phnom Penh te brengen. Hij nam een andere route dan dat we gekomen waren en nu reden we kriskras door een gebied met enorm hobbelige wegen en veel kleine dorpjes waar de huizen van slechte kwaliteit waren, terug naar het gasthuis.

----------------
Foto's willen overigens nog niet helemaal lukken, omdat ik mijn telefoon nooit bij me heb wanneer ik een wifiplekje vindt, dus dat komt allemaal later. Morgen blijf ik nog een dagje in Phnom Penh en overmorgen ben ik van plan met de bus richting het zuiden te reizen.